චරිත

සෙනෙවි
පියා
කුමාරි
සේවිකාව

කුමාරි : ලෝකේ ලස්සන වෙන්නෙ සාමය නිසායි. සාමය ඇත්නම් මිනිස් ජීවිතෙත් ලස්සන යි.

සෙනෙවි : ඇත්ත කුමාරි....නමුත්...

කුමාරි : (බාධා කරමින්) නමුත් කියලා තවත් කියන්න කියන්න දෙයක් නෑ...ඔබ මොනවා කිව්වත් ඒ සත්‍යය බොරු වෙන්නෙ නැහැ කවදාවත්...ම

සෙනෙවි : (ආයාචනා හඬකින්) කුමාරි, මේ අහන්න ටිකක්...අපි මේ ප්‍රශ්නෙ දිහා පලල් විදිහට බලන්න ඕන...ඔබ මීට වැඩිය අවබෝධයකින්.

කුමාරි : (බාධා කරමින්) මං ඔබට ආයෙත් කියන්න කැමතියි. ඔයගොල්ලො ගන්න තීරණ වැරදියි. අපි හැමෝම යන්නෙ සොහොන් බිමෙන් ඉවරවෙන ගමනක්....

සෙනෙවි : (තරහෙන්) සොහොන් බිමෙන් ඉවරවෙන ගමනක් කියලා මිනිහෙකුට ජාතියක්, ආගමක්, කුලයක්, සංස්කෘතියක්, රටක්, රාජ්‍යයක් නැද්ද..?

කුමාරි : ඒ මොනවා තිබුණත් වැඩක් නෑ මිනිස්කමක් නැතිව

සෙනෙවි : (සිනාසෙන හඬින්) පිස්සු කුමාරියක් .... ඔබ දන්නෙ නෑ අපි මේ ජීවත් වෙන්නේ මිනිස්කම සල්ලිවලට ගන්න පුළුවන් යුගයක...