වාසුකි : විජායිනන්ද

විජායි : මොකද ඒ ගමන

වාසුකි : අර බලන්න (දෙදෙනාම බලති)

විජායි : (ජනේලයෙන් ඈත් වෙමින්) කොහොම වුනත් ආයෙත් ප්‍රශ්නෙ මුලට ආවා
(ඉන්ද්‍ර සහ නායකයා ඇතුළු වේ. ඉන්ද්‍ර, නායක තරහින් ගෙතුලට තල්ලු කරයි)

ඉන්ද්‍ර : ආයෙත් එළියට බැස්සොත් බලාගන්න පුළුවන්.

නායක : මට මෙතන ඉන්න බැහැ. මෙතැන ඉන්න ඕනෙත් නැහැ.

ඉන්ද්‍ර : කොහොම වුනත් ඔහේට මෙහෙන් යන්න ලැබෙන්නේ නැහැ

නායක : මම යනවා

ඉන්ද්‍ර : නෑ යන්නෙ නැහැ

නායක : යනවා... ගිහින් කෑගහලා කියනවා මුළු නගරෙටම ඇහෙන්න උඹලා තමයි බෝම්බෙ තිබ්බෙ කියලා. මුළු ලෝකෙම දැනගනීවි මිනීමරුවො කවුද කියලා. උඹලා තමය නගරය විනාශ කලේ. බෝම්බෙ තිබ්බ පාහටයෝ
(ඉන්ද්‍ර පැන නායකයාගේ කට වැහීමට උත්සාහ කරයි. ඉන්ද්‍ර සහ නායකයා අතර අරගලයක් ඇතිවේ. එහිදී ඉන්ද්‍රගේ පහරක් වැදී ඔහු බිම වැටෙයි)

ඉන්ද්‍ර : වහපන් කට මම දන්නව මොනවද කරන්න ඕනෙ කියලා. (ඉන්ද්‍ර ටියුබයක් සහ සලින්ජරයක් ගෙන යම්කිසි කාර්යයකට සැරසෙයි)

විජායි : මේ පෝරිසාදයා ආයෙත් මේ මිනිහව මරන්නද හදන්නේ

වාසුකි : මරන්න තව සැරයක්

(ඔහු ඉන්ජෙක්ෂන් එක නායකයාට එන්නත් කරයි)

නායක : අම්මෝ....
(නායක සෝපාව මත ඇදවැටෙයි. ඉන්ද්‍ර සිලින්ජරය පසෙක දමා පලපුරුදු වෛද්‍ය වරයෙකු මෙන් බේසමකින් අත් සෝදමින් තුවායකින් පිස දමමින් සිනාමුසුව ඉදිරියට එයි)

ඉන්ද්‍ර : ඔක්කොම හරි.....ඔක්කොම හරි...

විජායි : මේ පෝරිසාදය ඒ ගමනට මොනවද කලේ

වාසුකි : මොකද්ද මේ කලේ...මෙදා ගමනත් මම නෑ කිසිම දේකට...අපි දැන් කීපාරක් පාඩම් ඉගෙන ගත්තද .. කෝ තවමත් නම් හැදිල නෑ

වාසුකි : (ඉන්ද්‍ර අසලට ගොස්) මම යනවා...ඔය තියෙන්නේ තනියට මලමිනියක්.
(වාසුකි කේන්තියෙන් පිටවෙයි...මදක් වික්ෂිප්ත වන විජායිනනද කළයුතු දෙයක් නොදැන එකලමෙකල වෙයි)

විජායි : මං හිතන්නේ....උඹට මීට වඩා හිතන්න තිබුනා...චන්ද්‍රගුප්ත..එක අතකින් මේ වාසුකි කියන කථාව හරි..උඹ හරිම අකීකරු ශිශ්‍යයෙක්...මට නම් කොහෙත් එකයි...ඒ වුනත්

(විජායිනන්ද පිටවී යයි. ඉන්ද්‍ර පොතක් රැගෙන කියවීමට පටන් ගනියි. ආලෝක ලපය මත නායක තනිවේ. ඔහු වේදනාවෙන් ඇඹරෙමින් අතීතයට ගමන් කරයි)

සංගීතය