විඳිනාසේ මතු සඟ මොක් සිරි නොමඳ
වන වාසේ වෙහෙරට ගොස් වැද සබඳ
දුටු වාසේ දිවමන් මුනිඳුන් පැහැද
සිට බෝසේ බුහුමන් කෙරෙමින් නැමඳ

දිව'සර කය රුසිරින් පෑ දන සකය
සැදි අලකය ඇදි නළලතෙහි තිලකය
සිටි නිසැකය ළද කොමළ'ඟනන් දැකය
පරතර කය වැද යව මග නොවැළකය

එළිකොට අවට රිවි බට සිඳු මැඳුරතට
එක විට ලොවට එළිබට ගන'ඳර කඳට
රොසකොට යුදට අඹරට සඳ එන කලට
වැලිතොට ගමට ලැගුමට ගොස් මඟ නොසිට

නිල් පැහැබර කොළ අතු මැඳුරු විසිතුරේ
දිගුතර සර කඳු මහ වීදි මනහරේ
රැඳි පිය කර බිඟු දද සෙනඟ නොවිතරේ
තුරු කඳවුර සැතපෙව අම්බලම කෙරේ