The zero conditional is a structure used for talking about general truths -- things which always happen under certain conditions.

යම් ක්‍රියාවක් තවත් ක්‍රියාවක එක්තරා බලපෑමක් පමණක් මත සිදුවේ නම් කොන්දේසි භාවිතා කර එය ප්‍රකාශ කෙරේ.

A zero conditional sentence consists of two clauses, an "if" clause and a main clause (note that most zero conditional sentences will mean the same thing if "when" is used instead of "if"):

if clause	main clause
If you heat water to 100 degrees, ජලය අංශක 100 ට උණු කළේ නමි,	it boils. එය නටයි.

If the "if" clause comes first, a comma is usually used. If the "if" clause comes second, there is no need for a comma: කොමාව භාවිතා කරන්නේ යන්න පසුව යෙදෙන විට පමණි.

main clause	if clause
Water boils ජලය නටයි	if you heat it to 100 degrees. ඔබ වතුර අංශක 100 ට නැටවූවහොත්

We use the same verb form in each part of a zero conditional: the simple present tense:

if clause	if + subject + simple present verb
main clause	subject + simple present verb

The zero conditional is used to talk about things which are always true -- scientific facts, general truths, and so on: මෙවන් කොන්දේසි භාවිතා කරන්නේ නිතරම සත්‍ය ලෙස සැලකෙන විද්‍යාත්මක ආදී ප්‍රකාශ කෙරෙහිය.

Example	Explanation
If you cross an international date line, the time changes.	This always happens, every time you cross a dateline.
If you go 10 meters under water, the pressure increases to two atmospheres.	This is basically always true -- the pressure of 10 meters of water equals one atmosphere.
Phosphorus burns if you expose it to air.	This is a scientific fact -- you can test it in a laboratory.

ශිල්ප 64